The Sick Man of Asia

Pilipinas Magdiwang ngayon sa tagumpay ng ating Pambansang koponan sa basketball. Ito ay pinaghirapan at ito ay karapat-dapat. Hindi natin ito inaasahan at ang ating koponan at lubos-lubusan ang pinagtagumpay sa Asian Games Basketball. Pero kaya ba nating ulitin? Isa sa mga napatunayan ng koponan natin na dinadala ni Tim Cone ay hindi kailangan ang matagalang paghahanda na laging inuulit-ulit sa media, sports analyst at mga basketball stakeholders kagaya ng SBP.  Yan ang matagal ko nang sinasabi! Basta may maayos na leadership, kahit anong tournament salihan natin makakahanap tayo ng paraan na manalo. Basta wala nang mga Chot Reyes at Yeng Guiao, makakaasa tayo ng tagumpay. Pero importante na maintindihan din natin na ang Asian Games basketball ay non bearing na para sa mga East Asians kagaya ng China, Japan at Korea. Tayo ay nagkaroon ng advantage dahil kahit hindi pa Team A natin naipada, ang mga kalaban naman natin ay mga Team B players ng kani-kanilang bansa. Ang kalahati ng ating

Last two minutes na. Sabi ko na nga ba eh. Kagaya ng maraming mga kababayan natin na nagmamando sa atin itong si Reyes ay kagaya nila na puro kayabangan lang. Ang requirement ba sa atin para maturingang leader ay maging mayabang lang? Dapat nating itaas ang standards para naman umunlad tayo.  Ayon kay Banchot, hindi daw naaayon sa Pilipino ang Euro style dahil nababagay lang daw ito para sa mga matatangkad at wala nang panahon para yan ay pag-aralan natin. "You can't out-Euro the Euros", sabi ng magaling na coach. Talagang megamind.  Diyan makikita na kung anong klaseng leader si Banchot. Ito yung tipikal na leader sa Pilipinas. Yung malakas lang ang boses at malakas ang loob na magmando at mag-utos. Yung mayabang na pag kinontra mo eh pepersonalin ka at aambahan ka na parang susuntukin ka. "Sino ka para kwestyonin ang aking God-given at divine right para magpatakbo dito? Ikaw ay susunod sa aking mga utos dahil ako ang amo niyo!" Ganyan sa atin, ang leadership a

Sino ang basketball megamind sa Pilipinas? Itong chemistry ay hindi sanhi ng pagkabigo ng Pilipinas sa international tournaments. Ilang beses itong inuulit-ulit sa media at laging talking point ng kung sino mang mapipiling coach. Ito ay palusot na naka-laminate na at laging nilalabas na parang Get Out Of Jail card tuwing mabibigo at magpapakita ng super diyahe na display sa mga tournaments. The best explanation is the simplest one. Ayaw na kasi nating mag analisa at mag-isip dahil sa matinding katamaran na ingrained na sa ating cultura at dala na rin ng sobrang kabobohan. Kaya tuwing olats ang laging talking points ay lack of preparation time, lack of team chemistry. Minsan nasasali pa ang officiating sa listahan ng mga grievances at palusot ng mga poncio pilatong coach natin na brilliant tactician at basketball mastermind sa isip lang nila. Akala mo naman kung pabor sa atin ang tawag ng mga referee ay mananalo pa rin tayo. Wala ka magagawa sa superior na offensive rebounding at outsid

Matapos ang pagkabigo ng Team USA contra sa Alemania (Germany), isang local Filipino sports reporter ang nagtanong kay US coach Steve Kerr kung mas mainam ba na mag practice ng mas matagal. Sagot ni Steve Kerr ay unrealistic ang magsama-sama at mag practice ng mas mahabang panahon.  Yan ang matagal ko nang sinasabi dito. Ang paniniwala natin na ang susi sa isang matagumpay na tournament ay isang napakahabang preparation mapa-Asian Games man or World Cup Qualifiers. Tayo lang sa buong mundo ang gumagawa nito. Ang ibang bansa na-mamanage na mag assemble ng competitive na team ilang lingo bago magumpisa ang tournament gamit mga amateur players at nilalampaso mga players natin na puro professional na naghanda ng dalawang taon.  Ang resulta, super diyahe na laro, nagkalat ng tae parang mga hindi professional players, nabanat ng husto at nagmukhang uugod-ugod. Ang yayabang pa ng mga coaches na mo mga master tacticians sa basketball, todo ang marketing talagang may slogan pa, logo at sangkatu

Ang dahilan kaya nagpumilit siya na magmando ng National Team ay dahil sa taas ng kanyang pride. Ayaw niya aminin na may mas mahusay mag coach sa kaniya at banyaga pa. Di niya matanggap yan siguro dahil na rin sa hindi siya umubra sa basketball noong kabataan niya kaya pinasok niya coaching na lang kasi matalino daw siya. Ayun, kulang sa karanasan kaya walang mahugot pag natatalo na sa isang encuentro at kalaban mas well trained, mas matatangkad at may mas mahusay na coach. Gusto niya lang na siya ang kilalanin na pinakamagaling na coach sa Pilipinas at makarinig ng papuri sa mga counterparts na coach.  Kung hindi mataas ang pride niya sana naiwasan niya na humantong dito na iniinsulto siya at pinagtatawanan. Siya sana ay nagresign habang may panahon pa! Sana ay ipinaubaya niya sa iba ang trabaho na hindi na niya kayang gampanan! Mahirap man tanggapin, sadiyang hindi siya ang nararapat na mag-mando ng National Team dahil sa wala siyang sapat na karanasan at talino para dalhin ang Pamba

Boss, ito na tumbong ko. Madumi yan. Kalimutan niyo na yang Olympic slot na yan. Dadaan na naman tayo sa mata ng karayom para makasali diyan. Hayaan niyo may pagkakataon tayo para diyan pero first things first - kailangan ng pagbabago sa SBP at alisin mga hinayupak na yan lahat diyan mula coach at mga assistants niya hanggang sa pamunuan kagaya nila Panlilio. Alisin ang Bobong Mafia sa SBP. Dinala tayo ng South Sudan sa escuela at pinakitaan tayo ng fluid basketball at disciplined defense. NBA veterans ang iba sa line up ng South Sudan kaya alam na natin na mas lamang ang basketball program nila sa atin ng ilang taon. Hindi lang alam yan ng mga mang-mang sa bayan natin karamihan sa kanila mga Ginebra fans.  Bobong supot talaga mga fans ng Ginebra. Nabubwisit ako makita mga comments nila na pakalat-kalat sa socmed. Malalaman mo na bobong Ginebra fan yan pag nag cocomment na ipalit si Cone na coach, si Brownlee na lang sana piniling naturalised player at ibabad si Thompson na walang gina

Ang ating agimat. At malapit na akong maka trifecta. Bigo ang Pilipinas laban sa Angola sa FIBA World Cup 2023. Sadyang mas malakas ang mga manlalaro ng Angola na ginamit ang kanilang laki at lakas sa ilalim at husay sa pagbuslo ng mga tres para tayo ay talunin. Mautak din ang kanilang coach compara sa coach Banchot natin na walang alam sa basketball na ewan ko ba kung bakit hindi siya tinatablan ng hiya. Pagusapan at pagaralan natin ang kanilang laban para maunawaan natin kung bakit tayo kinulang. Sa pamamagitan ng statistics ng laban, may silver lining ang lahat kahit sa basketball. Kung hindi man tayo manalo sa laban, panalo pa rin tayo dahil natuto tayo mag analyze. Kaya tuwing may mga laban, punta agad sa website para kunin ang game stats. Basahing maigi ang mga figures. Panoorin ulit ang laro para makita niyo ibang mga bagay kagaya ng mga player movements. Iba kasi pag binase mo lang sa unang viewing mo dahil na-dazzle ka sa magagandang galawan. Sa second viewing makikita mo na a

Kagaya ng inaasahan ay nagwagi ang Dominicana sa enquentro natin para sa unang laban sa Group A ng FIBA World Cup 2023 sa score na 87-81. Nagpakita ng resilience ang Dominican Republic na at one point sa umpisa ng 4th Quarter ay parang makakasilat pa ang Pilipinas. Nagdominate ang Dominican Republic sa rebounds at ang kanilang go-to guy na si Karl Anthony Towns, bagamat nahirapan sa kaniyang opensa dahil pinaghandaan ng Pilipinas ay nakatulong pa rin ng malaki dahil sa kaniyang 15 of 16 free throws. Ang hindi napaghandaan ng mabuti ng Pilipinas ay ang supporting players ni Towns na may magandang distribution ng points.  Napigilan ng Dominican Republic ang Pilipinas na ma-control ang laban sa pag limit ng shot attempts at pinilit ang Pilipinas na mag commit ng maraming turn overs. Ang Pilipinas ay nakakuha lamang ng 53 field goal attempts at natalo din sa rebounding lalo na sa offensive rebounding kung saan ang Dominican Republic ay may 17 at ang Pilipinas ay nakakamit lang ng 3. Ang go

Yung bola sa trophy mas malaki pa sa ulo ni Arwind Santos. Nanalo ang Pilipinas laban sa banban na team ng Kingdom of Saudi Arabia. Lagpas ng sampung puntos din ang lamang ng Pilipinas sa final score kaso hindi yan ang tunay na reflection ng buong laro. Mula first quarter hanggang third quarter ang Pilipinas ay nagkakalat. Anong masasabi mo sa team na nagkakalat kahit banban ang kalaban? Ogag, bobo, bugok, banban at inutil. Ating bilangin ang mga sakit na pinakita ng Philippines sa laro nila laban ang Saudi. Alam ko na kakatapos lang ng pangalawang laban ng Pinas kung saan natalo natin ang Jordan. Pero importante para sa mga scouts ang laro ng Pilipinas kalaban ang Kingdom of Saudi Arabi dahil sa larong ito pinakita ng Pilipinas ang kanyang mga grabeng sakit. Sakit na walang lunas. Sakit na noon pa problema na natin. Sakit na kusang lalabas kung mahusay at may pasensya ang kalaban. Hindi Maka-shoot ng Free Throws Ang free throws ay reward na binibigay sa player na nabig

Napanood ko Gilas Pilipinas Puso clip. Pweh. Pinapakilala nila sarili nila. Kung saan sila lumaki, saan sila galing at kung para kanino sila lumalaban. Panoorin niyo. Designed yung video para magpatindig ng balahibo at magpaalsa ng damdamin. Mga engot talaga mga Pinoy pagdating sa basketball. Mahilig mag-romanticize ng basketball exploits na puro kabiguan lang ang dinudulot. Parang yung "We Believe" na slogan noong 2007. Nike nag tapon pa ng pera para sa mga posters at promo gigs para i-promote ang we believe basketball journey nila. Maganda pa naman yung grupo na nakuha nila para sa tournament na yun tapos hindi man lang umabot ng semis! Tinawag pa nilang group of hope, hopeless pa rin sa bandang huli! Laban para sa bayan! Sabi ni Chot Reyes sa isang interview na handa daw magpakamatay ang mga players niya dahil para sa bayan na daw. Ano? Magda-dive sila para sa bola? Magpapasahod sila? Haharangan nila mga rumaragasang higante? Para saan? Para sa bayan? Wala mapapala a