The Sick Man of Asia

Mamaya na linisin ang basura natin, basketball muna tayo. Ilang beses ko ba sasabihin na ang basketball ay hindi para sa mga Pilipino? Sa sobrang pagpupumilit natin na maging dominante sa larangan ng basketball eh nagmumukhang mga asong ulol na dapat ipadala sa Ilocos para itali sa puno at paluin ng dos por dos ng mga Ilocano para may laman ang kanilang mga kumakalam na sikmura. Hindi ba pinagmamalaki natin na magaling ang mga Pilipino sa gulangan sa basketball? Tuwing balyahan ang paguusapan ay hindi mapipigilan ang mga kwento ng Crispa - Toyota rivalry. Mga siko na lumilipad at mga manlalaro na sinasahod. Mga player na naging baldado paglipas ng alikabok ng mga gulo at suntukan sa loob ng court. Kung papakinggan mo mga storya na yan iisipin mo talaga na matitibay ang mga Pinoy. Pero base sa reactions ng mga players at team officials ng Galis sa social media, hindi pala sila matitibay. Mga pikon lang talaga na hahanap ng dahilan para i-justify ang mga kalokohan nila. Balikan nat

Natalo ako sa pustahan at sa unang pagkakataon sa buhay ko, ok lang na matalo dahil kahit papaano ay panalo pa rin. Pag pumupusta ako sa mga laban ni Pacquiao lagi akong tumataya sa kalaban. Kapag nanalo si Pacquiao, sunog ang pera ko. Ok lang yun dahil panalo pa rin. Kung matalo naman si Pacquiao, triple naman ang pera ko. Natalo nga ang kampeon mo, doble naman ang pera mo, tapos may pang beerhouse ka na para mag 2 rounds ng kantot sa VIP kaya kahit papaano saya-saya ng buhay! Kaya nga walang suicide bomber na Pinoy dahil kung magpakamatay sila, hindi na sila makakapag beerhouse. Isipin niyo kung boring ang buhay ng mga Pinoy kagaya ng mga Arabo, alukin mo ng suicide bombing missions para kumita ng pera at magkaroon ng 7 virgins sa paraiso eh di lagot tayo. Buti na lang at may beerhouse at humihirap ang ekonomiya natin. Dahil sa pagbagsak ng ekonomiya, maraming mga tisay ngayon ang naghihirap at kumakapit sa patalim. Walang suicide bombing dahil ang saya-sayang mamuhay sa Pilipinas!