The Sick Man of Asia

Yung bola sa trophy mas malaki pa sa ulo ni Arwind Santos. Nanalo ang Pilipinas laban sa banban na team ng Kingdom of Saudi Arabia. Lagpas ng sampung puntos din ang lamang ng Pilipinas sa final score kaso hindi yan ang tunay na reflection ng buong laro. Mula first quarter hanggang third quarter ang Pilipinas ay nagkakalat. Anong masasabi mo sa team na nagkakalat kahit banban ang kalaban? Ogag, bobo, bugok, banban at inutil. Ating bilangin ang mga sakit na pinakita ng Philippines sa laro nila laban ang Saudi. Alam ko na kakatapos lang ng pangalawang laban ng Pinas kung saan natalo natin ang Jordan. Pero importante para sa mga scouts ang laro ng Pilipinas kalaban ang Kingdom of Saudi Arabi dahil sa larong ito pinakita ng Pilipinas ang kanyang mga grabeng sakit. Sakit na walang lunas. Sakit na noon pa problema na natin. Sakit na kusang lalabas kung mahusay at may pasensya ang kalaban. Hindi Maka-shoot ng Free Throws Ang free throws ay reward na binibigay sa player na nabig

Marcus Douthit and... is that JOB? Nabasa ko lang sa Twitter kanina galing sa isang basketball fantard - " Guys...lets pray for the success of Smart Gilas. " Anong pray? Anong point ng pagdarasal? Bakit magaaksaya ng panahon ang Diyos para tulungan ang isang basketball team na talunin ang kalaban nila na nagsumikap din para lumahok sa tournament na ito? Parang yung gagong kapitbahay namin dati na nagdadasal pa para hindi maging malagkit yung sinaing niyang kanin. Putanginang gago!  Nag apply ka ng trabaho sa isang malaking kumpanya at pinagdasal mo na ikaw ang mapili sa lahat ng aplikante. Sa tingin mo ba pag aaksayahan ng Diyos na ikaw ang piliin? Ano nagawa mo sa buhay mo at sa buhay ng ibang tao para ikaw ang pagpalain? Alam niyo ba ang istorya ni Job sa Bibliya? Si Job ayon sa bibliya ay God fearing na tao. Masunurin, mabait, mapagmahal, mapagbigay. Lahat ng iniutos ng Diyos, sinunod niya. Ano naging kapalit? Hinayaan ng Diyos na agawin ni Satanas ang

Napanood ko Gilas Pilipinas Puso clip. Pweh. Pinapakilala nila sarili nila. Kung saan sila lumaki, saan sila galing at kung para kanino sila lumalaban. Panoorin niyo. Designed yung video para magpatindig ng balahibo at magpaalsa ng damdamin. Mga engot talaga mga Pinoy pagdating sa basketball. Mahilig mag-romanticize ng basketball exploits na puro kabiguan lang ang dinudulot. Parang yung "We Believe" na slogan noong 2007. Nike nag tapon pa ng pera para sa mga posters at promo gigs para i-promote ang we believe basketball journey nila. Maganda pa naman yung grupo na nakuha nila para sa tournament na yun tapos hindi man lang umabot ng semis! Tinawag pa nilang group of hope, hopeless pa rin sa bandang huli! Laban para sa bayan! Sabi ni Chot Reyes sa isang interview na handa daw magpakamatay ang mga players niya dahil para sa bayan na daw. Ano? Magda-dive sila para sa bola? Magpapasahod sila? Haharangan nila mga rumaragasang higante? Para saan? Para sa bayan? Wala mapapala a