The Sick Man of Asia

Sino ang basketball megamind sa Pilipinas? Itong chemistry ay hindi sanhi ng pagkabigo ng Pilipinas sa international tournaments. Ilang beses itong inuulit-ulit sa media at laging talking point ng kung sino mang mapipiling coach. Ito ay palusot na naka-laminate na at laging nilalabas na parang Get Out Of Jail card tuwing mabibigo at magpapakita ng super diyahe na display sa mga tournaments. The best explanation is the simplest one. Ayaw na kasi nating mag analisa at mag-isip dahil sa matinding katamaran na ingrained na sa ating cultura at dala na rin ng sobrang kabobohan. Kaya tuwing olats ang laging talking points ay lack of preparation time, lack of team chemistry. Minsan nasasali pa ang officiating sa listahan ng mga grievances at palusot ng mga poncio pilatong coach natin na brilliant tactician at basketball mastermind sa isip lang nila. Akala mo naman kung pabor sa atin ang tawag ng mga referee ay mananalo pa rin tayo. Wala ka magagawa sa superior na offensive rebounding at outsid

Ang ating agimat. At malapit na akong maka trifecta. Bigo ang Pilipinas laban sa Angola sa FIBA World Cup 2023. Sadyang mas malakas ang mga manlalaro ng Angola na ginamit ang kanilang laki at lakas sa ilalim at husay sa pagbuslo ng mga tres para tayo ay talunin. Mautak din ang kanilang coach compara sa coach Banchot natin na walang alam sa basketball na ewan ko ba kung bakit hindi siya tinatablan ng hiya. Pagusapan at pagaralan natin ang kanilang laban para maunawaan natin kung bakit tayo kinulang. Sa pamamagitan ng statistics ng laban, may silver lining ang lahat kahit sa basketball. Kung hindi man tayo manalo sa laban, panalo pa rin tayo dahil natuto tayo mag analyze. Kaya tuwing may mga laban, punta agad sa website para kunin ang game stats. Basahing maigi ang mga figures. Panoorin ulit ang laro para makita niyo ibang mga bagay kagaya ng mga player movements. Iba kasi pag binase mo lang sa unang viewing mo dahil na-dazzle ka sa magagandang galawan. Sa second viewing makikita mo na a

Mamaya na linisin ang basura natin, basketball muna tayo. Ilang beses ko ba sasabihin na ang basketball ay hindi para sa mga Pilipino? Sa sobrang pagpupumilit natin na maging dominante sa larangan ng basketball eh nagmumukhang mga asong ulol na dapat ipadala sa Ilocos para itali sa puno at paluin ng dos por dos ng mga Ilocano para may laman ang kanilang mga kumakalam na sikmura. Hindi ba pinagmamalaki natin na magaling ang mga Pilipino sa gulangan sa basketball? Tuwing balyahan ang paguusapan ay hindi mapipigilan ang mga kwento ng Crispa - Toyota rivalry. Mga siko na lumilipad at mga manlalaro na sinasahod. Mga player na naging baldado paglipas ng alikabok ng mga gulo at suntukan sa loob ng court. Kung papakinggan mo mga storya na yan iisipin mo talaga na matitibay ang mga Pinoy. Pero base sa reactions ng mga players at team officials ng Galis sa social media, hindi pala sila matitibay. Mga pikon lang talaga na hahanap ng dahilan para i-justify ang mga kalokohan nila. Balikan nat

Natalo ako sa pustahan at sa unang pagkakataon sa buhay ko, ok lang na matalo dahil kahit papaano ay panalo pa rin. Pag pumupusta ako sa mga laban ni Pacquiao lagi akong tumataya sa kalaban. Kapag nanalo si Pacquiao, sunog ang pera ko. Ok lang yun dahil panalo pa rin. Kung matalo naman si Pacquiao, triple naman ang pera ko. Natalo nga ang kampeon mo, doble naman ang pera mo, tapos may pang beerhouse ka na para mag 2 rounds ng kantot sa VIP kaya kahit papaano saya-saya ng buhay! Kaya nga walang suicide bomber na Pinoy dahil kung magpakamatay sila, hindi na sila makakapag beerhouse. Isipin niyo kung boring ang buhay ng mga Pinoy kagaya ng mga Arabo, alukin mo ng suicide bombing missions para kumita ng pera at magkaroon ng 7 virgins sa paraiso eh di lagot tayo. Buti na lang at may beerhouse at humihirap ang ekonomiya natin. Dahil sa pagbagsak ng ekonomiya, maraming mga tisay ngayon ang naghihirap at kumakapit sa patalim. Walang suicide bombing dahil ang saya-sayang mamuhay sa Pilipinas!