The Sick Man of Asia

Sino ang basketball megamind sa Pilipinas? Itong chemistry ay hindi sanhi ng pagkabigo ng Pilipinas sa international tournaments. Ilang beses itong inuulit-ulit sa media at laging talking point ng kung sino mang mapipiling coach. Ito ay palusot na naka-laminate na at laging nilalabas na parang Get Out Of Jail card tuwing mabibigo at magpapakita ng super diyahe na display sa mga tournaments. The best explanation is the simplest one. Ayaw na kasi nating mag analisa at mag-isip dahil sa matinding katamaran na ingrained na sa ating cultura at dala na rin ng sobrang kabobohan. Kaya tuwing olats ang laging talking points ay lack of preparation time, lack of team chemistry. Minsan nasasali pa ang officiating sa listahan ng mga grievances at palusot ng mga poncio pilatong coach natin na brilliant tactician at basketball mastermind sa isip lang nila. Akala mo naman kung pabor sa atin ang tawag ng mga referee ay mananalo pa rin tayo. Wala ka magagawa sa superior na offensive rebounding at outsid

Matapos ang pagkabigo ng Team USA contra sa Alemania (Germany), isang local Filipino sports reporter ang nagtanong kay US coach Steve Kerr kung mas mainam ba na mag practice ng mas matagal. Sagot ni Steve Kerr ay unrealistic ang magsama-sama at mag practice ng mas mahabang panahon.  Yan ang matagal ko nang sinasabi dito. Ang paniniwala natin na ang susi sa isang matagumpay na tournament ay isang napakahabang preparation mapa-Asian Games man or World Cup Qualifiers. Tayo lang sa buong mundo ang gumagawa nito. Ang ibang bansa na-mamanage na mag assemble ng competitive na team ilang lingo bago magumpisa ang tournament gamit mga amateur players at nilalampaso mga players natin na puro professional na naghanda ng dalawang taon.  Ang resulta, super diyahe na laro, nagkalat ng tae parang mga hindi professional players, nabanat ng husto at nagmukhang uugod-ugod. Ang yayabang pa ng mga coaches na mo mga master tacticians sa basketball, todo ang marketing talagang may slogan pa, logo at sangkatu

Nagagalit ang mga Pinklawan dahil daw sa dynasty na binubuo ng mga Duterte at Marcos sa larangan ng politica pero tahimik naman sa dynasty na binubuo ni Reyes sa basketball. Tila yata mga Reyes lang ang may alam sa basketball sa bansa kahit na alam naman natin na banban at archaic na ang style ni Banchot.  Si Banchot Reyes ay nagumpisa bilang assistant coach ni Tim Cone sa Alaska at kapatid ni Jun Reyes. Naging instrumento si Banchot para makuha ng Alaska si Jun Reyes ngunit hindi na umangat sa pagiging back up point guard ang dating star player ng Ateneo. Matapos ang ilang taon ay naging head coach si Banchot Reyes ng Sta Lucia. Nagpakita ng talas at abilidad sa coaching si Banchot. Hindi rin nagtagal ay lumabas ang mga ilang nakakadudang mga galaw itong si Chot Reyes. Nagiging animated ito sa sidelines at nagiging side show ng makulay na PBA. Agaw eksena ang mga pag mumura sa mga referees at pagtatatalon-talon na parang palakang gago tuwing may tawag ang referees na hindi niya nagust

Yung bola sa trophy mas malaki pa sa ulo ni Arwind Santos. Nanalo ang Pilipinas laban sa banban na team ng Kingdom of Saudi Arabia. Lagpas ng sampung puntos din ang lamang ng Pilipinas sa final score kaso hindi yan ang tunay na reflection ng buong laro. Mula first quarter hanggang third quarter ang Pilipinas ay nagkakalat. Anong masasabi mo sa team na nagkakalat kahit banban ang kalaban? Ogag, bobo, bugok, banban at inutil. Ating bilangin ang mga sakit na pinakita ng Philippines sa laro nila laban ang Saudi. Alam ko na kakatapos lang ng pangalawang laban ng Pinas kung saan natalo natin ang Jordan. Pero importante para sa mga scouts ang laro ng Pilipinas kalaban ang Kingdom of Saudi Arabi dahil sa larong ito pinakita ng Pilipinas ang kanyang mga grabeng sakit. Sakit na walang lunas. Sakit na noon pa problema na natin. Sakit na kusang lalabas kung mahusay at may pasensya ang kalaban. Hindi Maka-shoot ng Free Throws Ang free throws ay reward na binibigay sa player na nabig