Sabi ng kaibigan kong Koreano, magaganda nga daw ang mga Mongolian babes pero hindi daw nya sisisirin ang mga puki nila dahil natatakot daw siya kung ano ang maamoy nya doon. Baka daw amoy patay na ibon. Nasa diet daw kasi yan kaya kung ano ang kinakain ng babae, ganon ang magiging lasa ng puki nila. Naisip ko tuloy malamang nakakabasag ilong nga amoy ng puki nila, amoy patay na ibon tapos kulob pa. Laging balot na balot minsan din maligo mga yan dahil sa sobrang ginaw sa lugar nila. Kaya pag tanggal pa lang ng panty sisingaw kaagad yung amoy niyan. Sarap ba? Ganda diba? Pero pagtanda niyan paano na? Naisip ko tuloy ang mga Pinay. Bakit laging mabaho ang puki ng mga Pinay na natitikman ko? Naalala ko yung kinantot ko noon, nagpapahinga na ako matapos ang isang earth shaking performance ko may naamoy ako na parang maasim, na maalat na hindi ko maintindihan. Napansin ko na ang amoy ay nanggagaling sa daliri ko. Nilapit ko ilong ko at yun nga daliri ko nga yung pinagmumulan ng m
Ito yun o. Ang Manila ay infested ng mga squatters. Sila ay makikita sa mga estero, bakanteng lote o ilalim ng tulay. Sila ay mga 2nd or 3rd generation ng mga pamilyang nag migrate sa Manila noong decada 60 at 70 para matakasan ang kahirapan ng buhay sa probinsya nila. Ngayon, sila ang source ng trabahante sa Manila mula construction, transportation, security guards, kasambahay etc. Huwag kakalimutan diyan din galing ang mga professionals kagaya ng mga therapist, nurses at agents - therapist sa SPAkols, nurse ng titi sa sauna bath at PSP mga agents ng kalibugan. Kung walang skwater todas ang tatay niyo dahil walang agogo. Siguradong si Inday na katulong niyo ang bubwisitin sa kanyang mga sexual demands at abuse. Mabilis ang pagdami nila dahil shempre walang nagpapractice ng safe sex at proper family planning. Pinagbabawal ng simbahan ang paggamit ng condom. Putanginang mga pari ito kung makialam sa pamamalakad ng gobyerno akala mo may naitutulong. Wala namang kwenta dahil hind
Napanood ko Gilas Pilipinas Puso clip. Pweh. Pinapakilala nila sarili nila. Kung saan sila lumaki, saan sila galing at kung para kanino sila lumalaban. Panoorin niyo. Designed yung video para magpatindig ng balahibo at magpaalsa ng damdamin. Mga engot talaga mga Pinoy pagdating sa basketball. Mahilig mag-romanticize ng basketball exploits na puro kabiguan lang ang dinudulot. Parang yung "We Believe" na slogan noong 2007. Nike nag tapon pa ng pera para sa mga posters at promo gigs para i-promote ang we believe basketball journey nila. Maganda pa naman yung grupo na nakuha nila para sa tournament na yun tapos hindi man lang umabot ng semis! Tinawag pa nilang group of hope, hopeless pa rin sa bandang huli! Laban para sa bayan! Sabi ni Chot Reyes sa isang interview na handa daw magpakamatay ang mga players niya dahil para sa bayan na daw. Ano? Magda-dive sila para sa bola? Magpapasahod sila? Haharangan nila mga rumaragasang higante? Para saan? Para sa bayan? Wala mapapala a
Comments
Post a Comment