Nasayang Ang Dugo Ng Ating Mga Bayani

"I die without seeing the sunrise in my country. You who are to see the dawn, welcome it, and do not forget those who fell during the night." - Jose Rizal

Kakatapos ko lang manood ng pelikulang Elysium. Hindi ito mga kagaya ng The Expendables ni Sylvester Stallone na puro lang barilan, satsatan at kayabangan pero manipis naman ang storya. Ang Elysium ay may malalim na mensahe na talagang mapapaisip ka. Siyempre, dahil ikaw ay utak dilis malilito ka lang. Mas gusto mo kasi ang mga pelikula ni John Mongol at paborito mo mga walang kwentang love teams. Mahilig ka rin manood ng mga telenovela at matagal mo nang tinapon ang utak mo. Wala nang laman ang lobo na pinapaligiran ng buhok mo.

Ang Elysium ay ang pangalan ng space colony sa taong 2125 kung saan ang ibang mga tao sa Earth ay lumipat na para takasan ang problema ng overpopulation at matinding polution dito. Mga mayayaman lang ang nakatira sa Elysium at ang naiwan dito ay ang mga Pinoy, Mexicano, Egoys at ilang mga loser na white guys na hilig tsupain ng mga Cheap Pinays. Kahit ang titi ay supot at mabaho basta malaki na parang higanteng saging na may balat ay OK sa mga Cheap Pinays. Nilalaklak nila ang mga tamod nito. Kaya ang mga taong naiwan sa Earth ay nakakaranas ng maatinding poverty. Sa space colony kung nasaan ang mga mayayaman ay may access sa medical equipment na kayang alisin ang lahat ng mga sakit at karamdaman instantly! Sobrang bilis magpagaling ng sakit kahit may AIDS ka pa maaalis kaagad ito sa katawan mo na kasing bilis lang ng pagkantot ng isang taong banakal kay Kris Aquino. Sa sobrang sabik ng taong banakal na puro bungal na babae lang ang nakakantot, patikimin mo ng kagaya ni Kris Aquino kahit may STD pa ang puki ng inang pokpok na babae ay lalabasan kaagad ang taong banakal in some cases pa nga ipapasok pa lang nilalabasan na. Kahit na maamoy nila ang mabantot na hangin na nagmumula sa puki na para kang nasubasob sa madikit at maputik na sahig ng palengke ay ok lang sa kanila dahil mas mabaho pa ang puki ng mga nakakantot nilang babaeng bungal sa lansangan. Ganon kabilis ang technology ng medical equipment na ito.

Sa pelikula may ninakaw na information ang bida na magiging daan para lahat ng mga mahihirap sa mundo ay maging "citizen" ng Elysium. Ang masaklap lang ay buhay niya ang kapalit ng pagkakaroon ng magandang buhay ng mga tao sa Earth at magkaroon sila ng access sa medical equipment ito. Pero para sa kapakanan ng lahat, ang buhay niya ay kanyang inialay para makamtam nila ang kanilang inaasam.

Naisip ko tuloy ang buhay na inalay ng ating mga bayani tulad ni Andres Bonifacio at Antonio Luna. Ang pagkamatay nila ay hindi nagbigay sa atin ng kalayaan dahil ang mga pumatay sa kanila ay mga kapwa Pilipino. Pinatay sila ng mga hudas na mga traydor.

Labanan sa Tondo.

Tingnan niyo nangyari kay Bonifacio. Noong patayin siya ni Lazaro Macapagal sa utos ni Aguinaldo, ang mga Katipuneros sa Tondo ay nawalan ng gana sa rebolusyon. Tinalikuran nila ito at bumalik na lang sa kanilang mga palayan. Kaya pagkatapos ng pagkamatay ni Bonifacio ang rebolusyon ay Cavite na lang. Ang pagkakamatay niya ay hindi naging daan para magkaisa ang mga Pilipino. Hindi ito nagpagalit sa ating mga sundalo para sumugod na parang mga naghuhurementadong mga demonyo. Nagkaisang itakwil ang revoluccion dahil ito ay walang kwenta! Ito ay nakakademoralize. Tinitingala si Bonifacio ng Tagalog at siya ay walang awang pinatay kasama ng kanyang kapatid na si Procopio.

Si Julio Nakpil ay tumalikod na rin sa rebolusyon ni Aguinaldo. Siya ay kilala noon na malapit kay Bonifacio. Magkasama pa sila ni Andres bago siya pumunta ng Cavite kasama ang mga kapit niyang si Ciriaco at Procopio para ayusin ang alitan ng Magdalo at Magdiwang. Nang patayin si Bonifacio, hinabol ng mga hatchet man ni Aguinaldo si Nakpil. Muntik pa nilang gahasain ang biyuda ni Andres na si Gregoria De Jesus. Nagkatuluyan si Nakpil at Gregoria at hindi nila nakalimutan ang kademonyohan ni Aguinaldo. Tinago nila ang sikreto nila ng mahabang panahon. Pagkatapos mamatay ni Nakpil ay nilabas ng kanyang mga kamaganak ang memoirs, doon lang nalaman ng taong bayan ang tangkang paggagahasa kay Gregoria ni Agapito Bonzon, isang colonel na malapit kay Aguinaldo.

Ang nagimbita kay Bonifacio sa Cavite ay si Santiago Alvarez ng Magdiwang faction. Siya rin ay bilas ni Bonifacio, at naging tulay ni Aguinaldo para makasali sa sikretong organisasyon ng Katipunan. Hiningi niya ang tulong ng Supremo para ayusin ang hidwaan ng dalawang kampo - Magdiwang at Magdalo. Pumunta naman ang Supremo pero pagdating niya doon siya ay minamaliit ng mga hambog na Cavitenos. Pagkatapos ng Tejeros Convention kung saan walang position na nakuha ang Supremo, kahit ang position ng janitor ay ipinagkait pa nila. Nabadtrip si Bonifacio. Kinabukasan nahuli ni Aguinaldo na sikretong nagpupulong si Tirona, Pio Del Pilar at ang Supremo. Parang mga teenagers na nahuling nagsasalsal, sila ay nabulabog. Nang wala na ang Supremo chinuchu ni Tirona at Del Pilar si Bonifacio at sinumbong nila na may balak daw ang Supremo na agawin ang pagka-presidente. Pinautos ni Aguinaldo na patayin ang Supremo dahil siya ay sagabal. Naburat kay Aguinaldo si Santiago Alvarez na kahit pinagpatuloy pa rin niya ang pakikipaglaban, siya ay dumistansya kay Aguinaldo.

Tinalikuran din ni Emilio Jacinto ang revolucion ng traydor na Emilio Aguinaldo. Pinagpatuloy niya ang pakikipaglaban hanggang sa siya ay mamatay dahil sa malaria noong April 16 1899 sa Magdalena, Laguna. Asar na asar nga yan kay Apolinario Mabini, na kinikilalang sulsulero kay Aguinaldo, dahil sa sobrang kahambugan nito. Akala kasi ni Mabini na mas matalino at magaling pa siya kay Rizal. Totoo, matalino siya pero sa sobrang talino niya wala siyang matapos gawin dahil sa walang katapusang pag question ng mga teknikalidad. Kagaya na lang ng nangyari noong bago magumpisa ang labanan ng Pilipinas at Estados Unidos. Gusto ni Luna na gumawa na ng mga parapets sa may Malabon dahil yan ang unang susugurin ng mga demonyong Americanos. Itong gagong Mabini na ito nakipagdebate muna kung ito ba ay "legal." Ang putanginang gago putris na yan puki ng inang abugado na dapat tinapon na lang nila sa Hong Kong kung saan mas mapapakinabangan pa siya bilang representative ng Pilipinas na haharap sa foreign media at lumayo sa gera dahil hindi ito ang tamang lugar para sa mga abugagogagogago. Sa sobrang kakadebate niya hindi nasunod ang hiling ni Luna na gumawa ng trenches, ayun nakuha ang Malabon at napilitan tayong umatras. Kaya nga asar na asar si Jacinto sa gagong Mabini na ito na tuwing mababanggit ang pangalan ni Apolinario may kahalo itong mura at pangiinsulto sabay dura. Pweh!

Heneral Antonio Luna

Ganoon din ang pagkakamatay ni Antonio Luna na namatay sa kamay ng mga kapwa Pilipino. Malaking kawalan si Luna, mas higit pa sa pagkawala ni Bonifacio. Si Luna ay aral sa field fortifications ay military tactics. Masusi din si Luna sa pagbabalik loob ng mga nabadtrip na mga Katipunero sa pagtatanggol sa bayan laban sa mga bagong mananakop. Inestablish ni Luna ang La Independencia, diyaryo na umiikot noong panahon ng digmaan. Laman nito ay informacion tungkol sa mga mananakop at kung ano ang totoong intention nila sa atin at kung bakit tayo kailangan lumaban. May poetry section, comic strips, Xerex Xaviera at shempre knock-knock jokes. May tagalog section din para sa mga pesante. Dahil diyan nabigyan ng kaalaman at naeducate ang mga ignorante. Maraming nag apply ulit na maging sundalo. Magaganda ang mga sinulat ni Luna sa La Independencia, umaapoy na mga tula at kanta. Ang mga ayaw naman sumali sa labanan ay pwersahang sinasali. Tinututukan ng baril sa ulo dahil kung ikaw ay duwag, wala kang silbi sa bayan!

Nakita niya na disorganized ang military natin. Ang mga sundalo ay tatamad-tamad, mga duwag, hindi marunong humawak ng baril at mababagal. Sabi nga ni Luna na ang mga sundalo natin bago siya dumating ay mga sundalong mantika lalong-lalo na ang mga sundalo ni Gen Gregorio Del Pilar, na ininsulto niya matapos ang kapalpakan nila sa isang labanan. Inayos niya ang sandatahan natin at hindi nagtagal ay naging seryoso ang ating militar. May mga sundalo na ang republika na rerespentuhin at gagalangin. May mga uniporme na tayo, may mga tiradores na, marunong nang humawak ng baril at hindi na tatanga-tanga, may mga kabalyero, medics at bolo brigade. Nagulat si Aguinaldo sa bilis ng pag-asenso ng ating mga kawal at talagang napahanga siya na humiling siya ng 1000 sundalo para maging presidential guards niya na tinanggihan ni Luna dahil ang mga disiplinadong sundalo at kinakailangan sa harapan. Naburat si Aguinaldo at pasikretong sinuntok ang pader, tapos pasikretong pumunta sa ospital para ipagamot ang nabasag niyang mga daliri, aguuuy.

Ang mga dating officers naman ng Spanish army na naiwan sa Pilipinas at naging bihag natin ay binigyan ng pagkakataon para lumaban para sa Pilipinas. Nakuha niya ang suporta nila Cavestani, Roman, Torres Bugallon etc. Ngayon seryoso na talaga ang Pilipinas! May totoong army na pinamumunuan ng mga totoong officers. Hindi yung kung sino-sinong Poncio Pilato na basta may pera, heneral agad tulad nila Daniel Tirona at Emilio Aguinaldo na may kwestiyonableng pagkatao, mahinang personalidad, walang abilidad na makahanap ng solusyon sa mga problema at may tribo-tribo mentalidad (Cavitismo).

Mga nagtanggol sa bayan.

Nakatanggap naman ng anonymous letter si Emilio Aguinaldo at sinabi sa sulat na si Luna ay espiya ng España kaya pinapaligiran ni Luna ang sarili niya ng mga dating officers ng Spanish army. Aagawin daw ang revolucion sa pamamagitan ng isang coup d'etat at gagawing presidente ang sarili niya. Siguradong ang sulat na yan ay pakana ng America sa tulong ng mga traidor na autonomista na sila Pedro Paterno at Felipe Buencamino. Lalong lumakas ang kutob ni Aguinaldo na baka totoo ang sinasabi sa sulat dahil sa bulong ng mga ahas na Paterno at Buencamino na narinig nilang sinabi ni Luna na tonto at bopis si Aguinaldo. Naparanoid tuloy kaya inutusan niya si Gregorio Del Pilar na puntahan si Luna sa Pampangga para todasin. Hindi na naabutan ni Del Pilar si Luna dahil nakatanggap ng telegrama ang heneral na pinapatawag daw ni Aguinaldo papunta sa Cabanatuan dahil may ibibigay na bagong position sa kanyang cabinete.

Wala na si Aguinaldo sa  Cabanatuan nang dumating siya kaya burat na burat ito na parang bulkan na sumabog. Natuklasan niya na ang naghihintay sa kanya doon ay si Felipe Buencamino, ang baklang autonomista na kaaway niya. Nasampal niya noon ito sa isang salo-salo dahil sa pagiging duwag at bakla-baklain, nasampal ng pagkalakas-lakas na tumilapon siya na parang taeng tinapon sa ilog. Sinampal niya ulit si Buencamino at sila ay nagsuntukan nang biglang may narinig sila na nagpaputok ng baril sa labas. Bumaba siya para tingnan kung sino ang tonto na hindi maruong humawak ng baril at ito pala ay isa sa mga tauhan ni Pedro Janolino. Pinagtulungan siya ni Pedro Janolino at mga kawal niya. Si Pedro Janolino ang may kasalanan kung bakit bigo ang counter attack ng Pilipinas (Second Battle of Manila) para itulak ang mga Americano sa Manila Bay. Sinampal ni Luna si Janolino matapos ang Second Battle of Manila at ang mga kawal niya ay pinakulong. Pinalaya naman ni Aguinaldo kailan lang at ayan na nga sila sa Cabanatuan pinagtataga ng itak at pinagbabaril ang Heneral! Napatay din nila si Paco Roman, ang bayani sa pangalawang labanan sa Manila kung saan nakalusot sila sa loob kasama ng mga sandatahan at nag royal rumble habang sumusugod ang lahat ng lakas ng mga sundalong Pilipino. Dahil hindi tumulong si Pedro Janolino at ang Kawit Battalion dahil sabi nila hindi sila susunod sa utos nino man kung hindi si Heneral Emilio Aguinaldo lang, pumalpak at natalo tayo. Natulak tayo papunta sa norte.

Grabe ang mga natamong sugat ni Heneral Antonio Luna. May taga sa ulo, may taga sa balikat, likod at sa tiyan. Lumabas na ang mga bituka niya habang naglalakad papalayo. Bumagsak siya sa may plaza at bago bawian ng buhay sumigaw ng "Cobardes (Mga Duwag)! Traidores!" habang nagpapaputok ng baril. May matandang babae na sumilip sa bintana at nagtanong "Patay na ba?" Siya ang nanay ni Emilio Aguinaldo. Sabi naman ng  Manang-mana sa mga traydor na nakaupo ngayon sa pwesto kagaya na lang ng abnoy na pwesidente natin! Kinabukasan dumating si Emilio Aguinaldo at agad na inilibing ang mga labi ng Heneral Antonio Luna at ng kanyang aide de camp na si Paco Roman. Walang imbestigasyon na ginawa para malaman kung sino ang mga nagkasala. Nang bawian ng buhay si Aguinaldo noong 1964 ang huli niyang sinabi ay, "Patawad, Inang Bayan!"

Patawad, Inang Bayan!

Ang historia ng Pilipinas ay punong-puno ng mga traydor. Maraming mga bayani na namatay sa kamay ng sarili nilang mga kababayan. Kaya ito tayo ngayon mga tuta ng America, habang buhay na mga alipin. Gusto ng Pilipinas yumaman? Subukan niyo lang. Nakita niyo nangyari kay Marcos dahil sa pagaambisyon niya na gawing self sufficient ang bansa? Hindi kagaya ng nangyari sa bida ng peliculang Elysium, kung saan maraming nag alay ng buhay para magtagumpay silang lahat at ang kanilang dugo ay hindi masayang. Ngayon putanginang mga burat na kababayan natin hindi man lang alam kung ano ang sacripisyo ng ating mga bayani! Sabi nga ni Rizal, "Do not forget those who fell during the night." Huwag natin silang kalimutan. Huwag natin sayangin ang kanilang buhay na inalay. Hindi sila nagbuwis ng buhay para lang ikaw ay magpakatonto at magkalat ng taeng malaki diyan sa tabi-tabi at sumupsop ng titi ng mga Americano kagaya ng ginagawa ng mga putanginang mga cheap pinay traidores! Putanginang tonto ka tingnan mo buhay mo gago! Umayos ka putangina ka huwag ka magpakalugmok sa kumunoy ng kumukulong tae! Alamin ang historia ng iyong bansa, alamin kung paano sila nabuhay at kung bakit sila namatay. Para naman pag sasali kayo sa Pinoy Henyo may maisasagot kayong mga bobong tonto kayo!