The Sick Man of Asia

Junmar Fajardo Nanalo ang Pilipinas laban sa Jordan in convincing fashion. Eh di masaya na kayo? Magaling na ang Pilipinas? Huwag muna kayong magdiwang diyan. May kasabihan nga tayo na huwag muna magbilang ng sisiw kung hindi pa nabibiyak ang itlog. Or kung ikaw ay bakla, huwag muna magbilang ng betlog habang nasa parlor dahil putangina ka binabayaran ka sa oras mo mamaya ka na mamakla putangina kang bakla ka ang dumi-dumi ng bunganga mo! Ang Pilipinas ay nasa Group A kasama ang Kingdom of Saudi Arabia, Chinese Taipei at Jordan. Expected na magtotop ang Pilipinas sa grupo na yan dahil sa previous matches natalo na ng Pilipinas ang mga koponan sa grupo nila. Bumaba na rin ang laro ng mga pangbato ng Jordan na nagpahirap sa Pilipinas sa mga nakaraang edition ng FIBA Asia. Ang Pilipinas din bilang host ay pwedeng pumili ng grupo na sasalihan. Kaya nga naman pinili ng ng Pilipinas ang masali sa Group A para madaling makapasok sa next round. Pero hanggang next round na lang sila at hi

Yung bola sa trophy mas malaki pa sa ulo ni Arwind Santos. Nanalo ang Pilipinas laban sa banban na team ng Kingdom of Saudi Arabia. Lagpas ng sampung puntos din ang lamang ng Pilipinas sa final score kaso hindi yan ang tunay na reflection ng buong laro. Mula first quarter hanggang third quarter ang Pilipinas ay nagkakalat. Anong masasabi mo sa team na nagkakalat kahit banban ang kalaban? Ogag, bobo, bugok, banban at inutil. Ating bilangin ang mga sakit na pinakita ng Philippines sa laro nila laban ang Saudi. Alam ko na kakatapos lang ng pangalawang laban ng Pinas kung saan natalo natin ang Jordan. Pero importante para sa mga scouts ang laro ng Pilipinas kalaban ang Kingdom of Saudi Arabi dahil sa larong ito pinakita ng Pilipinas ang kanyang mga grabeng sakit. Sakit na walang lunas. Sakit na noon pa problema na natin. Sakit na kusang lalabas kung mahusay at may pasensya ang kalaban. Hindi Maka-shoot ng Free Throws Ang free throws ay reward na binibigay sa player na nabig

Marcus Douthit and... is that JOB? Nabasa ko lang sa Twitter kanina galing sa isang basketball fantard - " Guys...lets pray for the success of Smart Gilas. " Anong pray? Anong point ng pagdarasal? Bakit magaaksaya ng panahon ang Diyos para tulungan ang isang basketball team na talunin ang kalaban nila na nagsumikap din para lumahok sa tournament na ito? Parang yung gagong kapitbahay namin dati na nagdadasal pa para hindi maging malagkit yung sinaing niyang kanin. Putanginang gago!  Nag apply ka ng trabaho sa isang malaking kumpanya at pinagdasal mo na ikaw ang mapili sa lahat ng aplikante. Sa tingin mo ba pag aaksayahan ng Diyos na ikaw ang piliin? Ano nagawa mo sa buhay mo at sa buhay ng ibang tao para ikaw ang pagpalain? Alam niyo ba ang istorya ni Job sa Bibliya? Si Job ayon sa bibliya ay God fearing na tao. Masunurin, mabait, mapagmahal, mapagbigay. Lahat ng iniutos ng Diyos, sinunod niya. Ano naging kapalit? Hinayaan ng Diyos na agawin ni Satanas ang

Napanood ko Gilas Pilipinas Puso clip. Pweh. Pinapakilala nila sarili nila. Kung saan sila lumaki, saan sila galing at kung para kanino sila lumalaban. Panoorin niyo. Designed yung video para magpatindig ng balahibo at magpaalsa ng damdamin. Mga engot talaga mga Pinoy pagdating sa basketball. Mahilig mag-romanticize ng basketball exploits na puro kabiguan lang ang dinudulot. Parang yung "We Believe" na slogan noong 2007. Nike nag tapon pa ng pera para sa mga posters at promo gigs para i-promote ang we believe basketball journey nila. Maganda pa naman yung grupo na nakuha nila para sa tournament na yun tapos hindi man lang umabot ng semis! Tinawag pa nilang group of hope, hopeless pa rin sa bandang huli! Laban para sa bayan! Sabi ni Chot Reyes sa isang interview na handa daw magpakamatay ang mga players niya dahil para sa bayan na daw. Ano? Magda-dive sila para sa bola? Magpapasahod sila? Haharangan nila mga rumaragasang higante? Para saan? Para sa bayan? Wala mapapala a

Dapat na kontrolin na ang mga kabaklaan na naglalabasan ngayon. Tumingin ka sa paligid mo puro kabaklaan ang makikita, puro kahayupan. Kahit demonyo hindi papayag sa gantong pamumuhay. Tinutukoy ko ay ang kabaklaan na nagkalat ngayon. Radyo, TV at diyaryo puro bakla. Hinuhulma na ang mga utak niyo na kasing lambot ng tae at ito ay hinuhugis sa korte ng isang malaking titi. Magingat tayo, ang foundation ng ating bansa ay unti-unting binabago. Unti-unting nababakla! Alipin Sa Sariling Bansa Tingnan niyo ang mga print ads at advertisements sa TV. Hindi niyo ba napapansin na puro na lang mga tisoy at tisay ang ginagamit nilang models? Bakit hindi sila kumuha ng kayumanggi na model? Dahil ayaw ng mga bakla sa kulay ng mga Pinoy. Ayaw nila ng mga kulay kalabaw. Mukha daw marumi at mukhang magnanakaw. Ang mga bakla ngayon kumokontrol sa advertising industry. Sila ang pumipili ng mga model para sa mga commercials at ads. Tinuturuan kayo na isipin na hindi mapagkakatiwalaan ang mga kayumang

Uso pa ba ang harana? Sabi nila ay patay na daw ang paghaharana. Sa kanta ng Parokya Ni Edgar nagtatanong si Chito Miranda kung uso pa ba ang harana? Malamang pagtawanan ka na ngayon kung magharana ka sa Maynila. Ang tataas ng mga bakod at ang lalayo ng binatana sa gate. Mapapaos ka na sa kakakanta at walang ilaw na magbubukas para sa iyo. Kung may ilaw man na bumukas, yun ay ang ilaw para makita kung sino ang putanginang sira ulo na nagiingay pa sa dis oras ng gabi! At pakakawalan ang mga doberman at papuputukan ka ng tatay niya. Bago nagkaroon ng internet ang mga Pinoy ay nanghaharana para makahanap ng puki. Wala pang beerhouse noon, wala pang porn sites, celphones para maghanap ng sex mates sa text at Facebook para mapagsalsalan mga pics ng mga kababaihan na hindi na nahihiyang magpakita ng kaluluwa nila. Yung mga mayayaman walang problema sa paghanap ng babae. Yung iba basta na lang aakyat ng ligaw, mismong magulang pa magtutulak sa mga anak nila na pakasalan na. Madaling mas

Cecil Mamiit. Pinoy na ulit siya. Kasi laos na. Isa pa itong mga putanginang mga Fil-Ams. Pag umuwi sa Pilipinas akala mo kung sino. Putangina pag magkwentuhan ang lalakas ng mga boses, para marinig ng mga nasa paligid nila ang kanilang mga American TWENG. I-announce na sila ay stateside at mas mataas. Kilala niyo ba si Cecil Mamiit? Tennis player siya at nirerepresent niya ngayon ang Pilipinas. Pero ngayon lang siya nagkaroon ng change of heart. Kasi noong kabataan niya nachambahan niya si Pete Sampras sa Lipton Cup sa US. Napick up ng Philippine media at pinagmalaki kaagad siya. Proud to be Pinoy! Itong putanginang PHILTA (Philippine Tennis Association) ay inimbitahan si Mamiit para i-representa ang Pilipinas sa papalapit na Davis Cup. Ang putanginang Mamiit naman biglang namresyo! Gusto niya sweldohan siya ng $160K a month. Wala naman pera ang PHILTA kaya kinalimutan na lang nila. Biglang kinarma si Mamiit at sunod-sunod ang kanyang pagkatalo. Hindi na umangat ang ranking niya k